De botters in de Museumhaven, een onmisbaar beeld voor ons mooie dorp. Toch is het behouden van deze unieke culturele erfgoederen niet vanzelfsprekend.
In de komende weken maak je kennis met meerdere mensen. Zij zijn betrokken bij de samenleving van Bunschoten Spakenburg en hebben een hart voor de Museumhaven en haar botters.
Vanuit dat hart zijn zij ook ambassadeur geworden van de Stichting Behoud Museumhaven Spakenburg . Zij vertellen je meer over hun persoonlijke kijk en ervaring rondom de botters en de haven.

In deze eerste editie kijk je mee met
Henk Koelewijn, directeur van het Oostwende College,
liefhebber van zeilen en iemand met een rijke Spakenburgse geschiedenis!

Om met de deur in huis te vallen. Wat wil je allereerst kwijt over de botters en de haven?
De botters en de haven geven een unieke eigenheid, sfeer en gezelligheid weer die ons dorp karakteriseert. De botters laten ook het kenmerkende karakter van harde werkers, doorzetters, handelaren en ondernemers in ons dorp zien.

Wat is jouw gevoel als je bij de haven staat en de botters ziet liggen?
Ik krijg een gevoel van trots. Waar in de wereld ligt er zo'n mooie haven met zoveel oude authentieke schepen als in Bunschoten-Spakenburg? Ik heb over de hele wereld gereisd, Panama, Colombia, Venezuela, Tibet, Sri Lanka, Australië, Groenland, Canada, Patagonië, St Petersburg. Ik ben er achter gekomen dat Nederland - en specifiek ons dorp - niet onderdoet voor welk land dan ook qua toeristische attractiviteit. Laatst had ik twee vrienden over, eentje uit Pretoria en eentje uit IJsland. Twee zaken vonden ze het meest geweldig aan hun bezoek aan Nederland: De botters in de Museumhaven en de kibbeling bij Tico.

Wat is de connectie tussen het onderwijs en het cultureel erfgoed dat de botters en de haven zijn?
Dat start bij een stukje geschiedenis. Alle basisscholen en ook het Oostwende College staan in een dorp met een rijke geschiedenis. Er is daarom ook extra aandacht voor ons culturele erfgoed en de waarde vanuit het verleden die van belang is voor je persoonlijke toekomst. Je kunt je leven beter leven als je weet waar je vandaan komt, reflecteert op wie je bent en wie je wilt zijn. Zaken waar we op onze school in sterke mate aandacht voor hebben. Een bewuste keuze voor je toekomst maak je, door je breed te oriënteren, ook op je eigen geschiedenis. Goed onderwijs is ervaringsonderwijs. Het varen op een botter kun je vergelijken met het onderwijs op onze school. Je stapt op en wilt ergens naar toe, je hebt een doel (of soms nog niet). Er wordt op de botter van je gevraagd een actieve en ondernemende houding te hebben om in samenwerking met elkaar en de schipper te leren zeilen en je handen uit de mouwen te steken. Zo kom je vele ervaringen rijker terug in de haven met een mooi diploma en de toekomst ligt voor je open om je eigen koers te bepalen.

Tijdens het varen op een botter draait alles om samenwerking, kan het varen op een botter ingezet worden om kinderen belangrijke vaardigheden als samenwerken en communiceren aan te leren?
Zeker, de spijker op z'n kop! Dat hebben we mogen ervaren afgelopen jaar toen we de module Zeilen & Leiderschap hebben aangeboden aan alle havo-4 leerlingen. Binnen deze module wordt het belang van samenwerken en doorzetten aan leerlingen geleerd naast het feit dat je de eigen regie hebt in je leven. "Je kunt de richting van de wind niet bepalen, maar wel de stand van de zeilen". Als je ergens heen wilt, kun je er ook komen, maar je zult wel jezelf in de juiste stand moeten zetten - ondanks eventuele tegenslag die je in je leven tegenkomt. Je hebt allereerst alleen controle over je eigen gedrag. Bij zeilen komen veel leiderschapskwaliteiten naar voren die wij gevat hebben onder de woorden "persoonlijk leiderschap". Het zeilen met een botter vraagt veel van een bemanningslid persoonlijk, maar ook in samenwerking met andere leden. Als je verantwoordelijkheid neemt voor je eigen leven ben je van waarde, niet alleen voor jezelf maar ook voor elke ander die je ontmoet en heb je daar invloed op.

Heeft jouw familie in het verleden nog een connectie gehad met de botters en de visserij?
De vader van mijn ootje (moeder van mijn moeder) was Jacob van Diermen. Hij was een visser en voer op een botter. Zijn vader was Aart van Diermen en was ook een visser. En zijn vader was Jacob van Diermen. Vanaf de kant van moeder kom ik dus uit een vissersgeslacht. Van de kant van mijn vader kom ik uit een boerengeslacht. Ik heb nog steeds iets met zeilen. Vroeger heb ik met zeilkampen meegedaan en ik heb dat later doorgezet op mijn vorige school. Dat ik nu met het Oostwende ook weer verbonden ben aan het zeilen en nu zelfs met de unieke botters en de Museumhaven maakt de cirkel mooi rond.

Wat zou het voor impact hebben als de botters uit de haven van Spakenburg zouden verdwijnen?
Hier kan en wil ik niet eens over nadenken. Onderschat dit niet. Je haalt het hart uit het dorp, dus dan leeft het niet meer. Dus ik blokkeer in mijn hoofd met die gedachte en bij die vraag. Hiermee geef ik meteen ook het belang van het behoud van de botters en de Museumhaven aan.
Vaar jezelf nog wel eens mee op een botter en hoe zijn die ervaringen?
Afgelopen jaar nog vier keer gedaan. En vier keer was het fantastisch. Voor iedereen die meevoer was het geweldig. Als je dit nog nooit gedaan hebt dan is het echt tijd om een keertje mee te varen en een middag of hele dag te boeken. Je kunt maximaal met 12 personen mee op de botter naast de schipper met zijn maat. Het is echt een uitgelezen kans voor een uitje privé of met een team op je werk.

Welke kansen zie je met betrekking tot het behouden van de haven en de botters?
Laat het duidelijk zijn. Een Museumhaven met haar botters is moeilijk zelf-supporting te maken. De redding ervan is wanneer het hele dorp met haar inwoners plus de bedrijven in het dorp deze unique selling points zullen omarmen. Dit paradepaardje van ons dorp moet steeds meer uitgevent worden. Een gerichte marketingstrategie zal nodig zijn en zal overigens, daarvan ben ik overtuigd, ook succesvol zijn. De Museumhaven met haar botters zal zichzelf verkopen omdat het intrinsiek van waarde is voor het dorp, de provincie en zelfs heel Nederland, daar geloof ik in.

Wil je de inwoners van Bunschoten Spakenburg nog wat op het hart drukken met betrekking tot de botters en de haven.
Loop er eens bewust langs voor een wandeling en kijk door de ogen van iemand die in een stad woont. Neem eens vrienden van buiten de plaats mee en vraag wat ze zien en/of ervaren als je zo langs de haven loopt. En als je de kans hebt, neem ze mee op een botter voor een middag varen. Door er te zijn, door het ervaren merk je de waarde van de Museumhaven en haar botters. Dat is niet te vatten in foto's, krantenartikelen of schilderijen, die overigens ook prachtig kunnen zijn.
Wil je ook donateur worden en voor het behoud van de Museumhaven en de botters zorgen?
Kijk dan op: www.museumhavenspakenburg.nl/nl/steunen/doneren

Interview: Marijn de Graaf, Oostwende College, commissielid Marketing en Communicatie SBMS.
Foto's: http://www.janerkelens.nl/