De botters en de haven, een onmisbaar beeld voor ons mooie dorp. Toch is het behouden van deze unieke culturele erfgoederen niet vanzelfsprekend. In de komende weken maak je kennis met mensen die betrokken zijn in de samenleving van Bunschoten Spakenburg. Ze hebben een hart voor de Museumhaven en haar botters. Vanuit dat hart zijn zij ook ambassadeur geworden van de Stichting Behoud Museumhaven Spakenburg. Zij vertellen je meer over hun persoonlijke kijk op en ervaring met de haven en de botters.   

In deze vierde editie spreken wij predikant Gertjan van Harten.
Hoe kijkt hij - als iemand die geen geboren Spakenburger is - naar het unieke erfgoed van de Museumhaven en de botters.
En zijn er raakvlakken tussen het geloofsleven en de historie rondom de botters? 

 
Om met de deur in huis te vallen. Wat wil je allereerst kwijt over de botters en de haven?

Om heel eerlijk te zijn weet ik weinig tot niets van boten. Ik kan niet vertellen wat het verschil tussen een botter, aak en/of schoener is. Wat ik wel weet is dat de botter onlosmakelijk bij het culturele erfgoed van Spakenburg hoort. Alleen dat is voor mij al voldoende reden om te pleiten voor het behoud van botters in de haven. Het zou eigenlijk ondenkbaar zijn als de haven met haar botters uit het dorpsbeeld zouden verdwijnen.
  
Wat is je gevoel als je bij de Museumhaven staat en de botters ziet liggen?  
Als ik bij de haven kom en ik zie de botters liggen dan vind ik dat altijd weer een mooi gezicht. Ik denk wel eens: “Als ik zo’n haven op vakantie zou zien, zou ik enthousiast allerlei foto’s maken.”    

​Hoe belangrijk zijn de botters en de haven voor Spakenburg volgens jou?  
Erg belangrijk: de haven en de botters behoren tot het culturele erfgoed van onze gemeente. Daarnaast is de haven vanuit toeristisch oogpunt erg belangrijk.   

Wat zou het voor impact hebben als de botters uit de haven van Spakenburg zouden verdwijnen?
Er zou veel sfeer verdwijnen uit het centrum. Dit moet dus echt voorkomen worden en daarvoor moeten de inwoners van Bunschoten Spakenburg samen met de liefhebbers van botters zich blijven inspannen voor deze zaak.   

Is er een relatie te leggen tussen het  karakter van de dorpelingen - voortgekomen uit het vissersverleden - en het geloofsleven in Spakenburg?
Dat is een lastige vraag. Daar zou je een boek over kunnen schrijven. Voor de vuist weg – ik heb er geen uitgebreid onderzoek naar gedaan – kan ik daar een positieve en een negatieve opmerking over maken.
Om met het eerste te beginnen: ik kan me goed voorstellen dat vissers zich heel afhankelijk kunnen voelen als ze op zee zijn. Als het stormt en tekeer gaat, zul je bepaald worden bij de kwetsbaarheid en vergankelijkheid van de mens op het water in de wind.
Ook voor de vangst van vis ben je afhankelijk van allerlei factoren. Ik kan me indenken dat dit alles ertoe leidt dat vissers zich afhankelijk weten van God. Dit kan doorwerken in het geloofsleven in ons dorp: we hebben het niet zelf in de hand, maar ons leven ligt in Gods hand. De andere kant is, dat we kunnen denken dat het geloof in ons dorp net zo vanzelfsprekend is als ons visserijverleden. Terwijl het in het geloof niet om vanzelfsprekendheden gaat, maar om dankbare overgave aan God die ons Christus gaf.  

Wil jij ook donateur worden en voor het behoud van de Museumhaven en haar botters zorgen?
Ga dan naar: www.museumhavenspakenburg.nl/nl/steunen/doneren

Interview: Marijn de Graaf

Foto: Jan Erkelens Fotografie